maandag 11 mei 2015

hallo muur - erik jan harmens

Hallo muur
Het boek ‘Hallo muur’ wordt op de flaptekst als volgt beschreven: een eerlijk, ontroerend en zeker ook grappig verslag over dwalen, falen en blijven ademhalen, en een hart onder de riem voor mensen die een nieuw leven proberen op te bouwen nadat ze de bodem hebben bereikt.

De schrijver Erik Jan vertelt in korte column-achtige hoofdstukken over zijn alcoholverslaving. In verleden tijd vertelt hij hier over, hoe het begonnen is en hoeveel moeite het hem kost om nu al anderhalf jaar niet te drinken. Deze verhalen vertelt hij tegen de muur, wij mogen meelezen.
Ieder stuk van het verhaal bevat details, die maken dat je het echt voor je ziet gebeuren. Zo begint hij zijn boek  met de beschrijving gisteren, een mooie dag waarin hij de wereld aankon. De begroetingen bij het winkelcentrum verliepen gewoon, de avocado die hij kocht was precies goed en smaakte goddelijk. Hij ruimde op en ging op de bank tien minuten liggen mijmeren.
Vandaag is de tweede avocado versteend, smakeloos en in het winkelcentrum begroet hij een bekende veel te enthousiast. “De ander zal wel gedacht hebben: wat is er met die man aan de hand, is hij dronken?” Door deze introductie was het voor mij niet moeilijk om Erik Jan voor me te zien, een mens van vlees en bloed, soms zit het mee, soms zit het tegen.

Maar dan begint zijn echte verhaal. Heen en terug springend in de tijd vertelt hij over zijn jeugd, het gestrande huwelijk van zijn ouders en zijn eigen leven. Zijn vertelstijl is gedetailleerd en vertelt precies over zijn eerste ervaringen met alcohol; een hele fles witte martini dronk hij leeg met zijn vriend Saul. In de loop van het verhaal vliegen alle ‘eenheden’ alcohol, zoals dat in hulpverlenerstaal heet, je om de oren. Want Erik Jan drinkt ontzettend veel, in mijn ogen. Hoe hij daar zelf over denkt kom je niet echt achter, nergens geeft hij zijn mening over zijn situatie en over het feit dat hij zoveel drinkt. Ook wijt hij in het verhaal geen gedachten over eventuele achterliggende oorzaken.
De situaties waarin hij terecht komt door zijn drankgebruik, de trucjes die hij heeft bedacht om het te verdoezelen en de stappen die hij een aantal keer zet om er mee te stoppen, ze komen allemaal voorbij. Soms grappig, maar vooral ook schrijnend in mijn ogen. En verbijsterend, dat iemand evengoed nog kan functioneren met zoveel drank in zijn lijf.


Ik had het boek snel uit, maar heb in de week daarna af en toe nog hoofdstukken na gelezen. Daardoorben ik het boek nog meer gaan waarderen. Het viel me op dat er geen woord teveel geschreven wordt, terwijl er tussen de regels wel veel valt te lezen ( als je dat wilt). Ook het gebrek aan bespiegelingen beviel me achteraf wel. Je kan je eigen mening vormen.
In ieder geval heb ik hele grote bewondering voor de hoofdpersoon, hoe hij zijn verslaving overwonnen heeft. Doordat dit boek het zo gedetailleerd omschrijft ga je toch ‘een beetje mee tot op de bodem’, maar dan vanuit de gerieflijke positie van de leesstoel. Complimenten voor de schrijver, gezien de overwinning en de prachtige tekst.
Ik zou zeggen: lees dit boek!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten